Oerend hard

Vandaag weer beschikking over wifi dus toch npg maar een korte update...vanmorgen vroeg vertrokken uit de hele mooie albergue...het ontbrak ons hier werkelijk aan niets...
Beetje bibbers voor de beklimming naar cebreiromaar her zou toch moeten lukken.... bij het ontbijt nog even een blote Oekraïense pelgrima geholpen met openen van de voordeur op weg naar haar kleding die nog buiten hing... dat doe je gewoon...
En ik heb maar met een oog gekeken....
De kleding was trouwens nog steeds niet droog....enfin, ...snel aan de koffie.

We klimmen na een paar km tussen de 7 en 9%... gelukkig is het nog koel ( 08.15 uur)
We kopen een brood bij de eerste de beste bakker en boven de winkel torend hoog een dalviaduct van de (nieuwe) snelweg zon 100 meter boven ons uit. In de routebeschrijving staat dat de snelweg een voorsprong heeft op de fietsers en die zullen dat wel op enig moment moeten inhalen...dat hebben we ondervonden...

Na 2 uur en 54 minuten zijn we boven de snelweg uitgeklommen en ligt de weg beneden ons...we worden onderweg door een groep -naar later bleek engelsen- mountainbikers ingehaald...ze moedigen ons aan en laten merken dat ze onder de indruk zijn van onze zwaarbeladen fietsen en het feit dat we ze naar boven krijgen...na een steil deel staat de groep uit te puffen en krijgen we zelfs applaus en natuurlijk de nodige vragen... was wel lachen.

Tegen 12.30 komen we op de pas van o cebrero aan (1300 meter) .tijdens ons foto momentje stoppen een drietal mountainbikers bij ons ze assisteren bij het maken van fotos er ontstond een leuk geanimeerd gesprek.spanjaard venozolaan en costaricaan zijn drie vrienden...ze doen een deel vd camino in een week en willen persé onze fietsen optillen...het verschil tussen hun fietsen van carbon en de met camping stuff beladen santossen van ons is impressif...afscheid nemen we op zuid amerikaanse wijze en elly gloeit na hugs en kisses van de drie latinos....
Ik heb het daarna gewoon nog koud (..)

We komen elkaar nog een paar keer tegen en er worden groeps selfies gemaakt...leuke gasten... we onmoeten nog een nederlander op de volgende col alto de san roque die ook nog terug wil fietsen na santiago maar erg overtuigend klinkt het niet...hij heeft al een keer in de Pyreneeën een flinke smak gemaakt tijdens slecht weer en als het dan ook nu een beetje begint te onweren knijpt hij er snel tussenuit...de bui schampt ons maar we worden er wel nat van.

De regenjacks komen tevoorschijn en na een laatste klim naar alto do poilo (1335 meter) komt dan eindelijk de langverwachte afdaling van 12 km dus we houden de jacks maar aan...dit keer tik ik op zeker moment de 67 km aan....-oehoeoehoerend hard -je hoort de wind enorm gieren door je helm en na 12 km dalen zijn we een beiden beetje doof ( maar wel kicken)

In triacastella een mooie stempel gescoord in zeer oude kerk ... heel mooi.

We besluiten naar Sarria te fietsen nog 11 km verder...een leuke herberg gevonden maar die is vol...geen nood...de eigenaar brengt ons met de auto naar de oude binnenstad waar hij nog een prachtig pand heeft. Morgenochtend om 0700 pikt hij ons weer op voor ontbijt in de herberg...huis en koelkast (met inhoud) zijn bij de prijs inbegrepen... was een mooie dag...

Nog zon 120 a 130 km....