Stempels en blaren
7 juli 2017
De hospitalero is vanmorgen stipt op tijd om ons weer terug te brengen naar de fietsen en- naar een geweldige ontbijt tafel inclusief pancakes met warme chocolade saus....van oorsprong is de familie van chileense origine maar een zus ( die zojuist is overgekomen) woont in de VS. Vermoedelijk daarom dit usa tintje...de -maatje gezellig- hospitalera brengt ons tot 2 maal toe verse warme pancakes ondanks ons tegensputteren....jullie hebben de calorieën nodig zegt ze....Rest van het ontbijt laat niets te wensen over en met bolle buiken op de fiets.
Gisterenavond heeft elly na het avondeten alsnog een stempel gehaald in een fraaie kerk...ik had de puf niet meer om eerst weer mijn credential op te halen in ons appartement....als elly aanhoudt ga ik hem toch nog halen en sta vervolgens voor een dichte kerk...heb ik me daarvoor de blaren gelopen...met een - ik heb het je nog gezegd- gezicht kijkt elly me nog aan...nu even stil zijn.
Na vertrek is het al bijna klimmen geblazen nog voor we Sarria uit zijn....er hangt mist tussen de heuvels en dat geeft een bijzondere sfeer. De mist zorgt ervoor dat onze brillenglazen wel van melkglas lijken en we moeten dus een beetje over onze monturen heen de weg proberen te volgen...kolampen gaan aan op de knipperstand en de achterlichten ook evenals de lampjes ingebouwd in onze helmen ooit gekocht bij die geweldige supermarkt Lidl (...hoi zoon..; ) het helpt want geen van de achteropkomende heeft ons geraakt....
In paradela komen ons fietsers tegemoet ofwij Nederlanders zijn roept de vrouw van het stel naar ons...jawel...ff kletsen.ze hebben de ruta del plata gefietst en zijn nu onderweg naar uiteindelijk Nederland komen uit Lochem en zijn doorgewinterde vakantiefietsers.leuke ontmoeting. En als tip de herberg van arno en huberta (in le chemin) meegegeven...
We klimmen en dalen en klimmen en dalen heel hard naar portomarin aan het stuwmeer....ik had op mijn dropbox account een foto gezet met het doel in portomarin op dezelfde plek voor de kerk eenzelfde selfie te maken zoals 10 jaar geleden...eenmaal aangekomen slaat de twijfel toe of we wel goed zitten...uiteindelijk in de souvenir shop mijn dropbox foto laten zien...de caissière weet zich te herinneren dat het standbeeld waarvoor we toen poseerden 2 jaar geleden is verwijdert.... nou ja zeg
Na portomarin blijven we maar klimmen clemens sweerman de auteur van de routegids schrijft ; 12 kilometer klimmen waarvan 1 kilometer van 10%...wij voelen het echter als 12 kilometer klimmen waarvan 11 kilometer van 10% en 1 km steil omhoog...
We hebben de indruk tegen het einde van de middag dat we veel meer klimmen dan de afgelopen dagen....uiteindelijk lees ik vanavond in de gids dat clemens dat ook had beschreven...misschien moet ik toch nog wat beter in de routegids kijken voor een traject...
We ploffen even op een terras zon km of 5 voor palas de rei nadat we een heel grootcdeel tussen de voet pelgrims hebben gereden....het is behoorlijk warm geworden en aan de tred van velen is te zien dat dat zo zijn tol eist van de fysieke gesteldheid...het lijken we een stelletje kruisridders die terugkeren van het slagveld.
Ik haal bij de bar 2 canja's en een icetea...we maken onze eigen radlers....zelfs elly is aan het bier in spanje... ( ja er gebeuren wonderen op de camino) ...er komt een stel aangelopen dertigers...hij -sportief slank fit- zij - maatje meer en oogt minder sportief -
Als de zit gaan de sportschoenen uit en ook probeert ze haar sok uit te trekken...restanten van een compeed pleister hechten aan de sok en aan iets dat oogt als een akelige blaar...
Hij haalt een waterijsje voor zichzelf en zij verzorgd haar voet met een nieuwe compeed plakker ( nooit doen) ze verbijt duidelijk de pijn en het ongemak....
Onze blikken kruisen en ik vraag haar in mn beste italiaans ( dat is ze) of het wel met haar gaat... ja het gaat wel...het is zwaar maar ook mooi zegt ze...
Ik probeer haar beetje op te monteren en zeg dat het minder dan 70 km naar Santiago is...bij het opstappen zeg ik nog als troost dat het nog maar 2,5 km is naar palas de rei kijkend op mn gps...hoopvol strompeld ze naar me toe met een stenciltje en zegt dat ze niet naar palas moet maar naar een plaatsje met een x
Dat kan ik niet zo snel vinden....teleurgesteld zegt ze ons gedag kort daarna vind ik het wel het is nog 5 en halve km verder...oeps
Vanavond in melide aangekomen en na de maaltijd terug nasr de albergue...plots oorverdovende knallen van vuurwerk ...en het is niet eens donker....nieuwsgierig gaan kojken waar eea vandaan kwam en we horwn ook geschrtter uit een megafoon..komt bij de kerk vandaan...er is zojuist een dienst gestart en het hele dorp zit in en rondom het kleine kerkje...er liggen voor de kerk stapels kasrsen van wel 150 cm lang en langer met daarop prijskaartje vanaf zon 10 euro....bele zwik van die dingen staan in een soort bijgebouwtje te branden...bijzonder er is vermoedelijk een of andere santa jarig maar we hebben niet kunnen achterhalen welke...
Morgen weer verder - hobbelen - wellicht kunnen we dan zondag aankomen in santiago...tenzij we op de blaren moeten zitten.....
Gisterenavond heeft elly na het avondeten alsnog een stempel gehaald in een fraaie kerk...ik had de puf niet meer om eerst weer mijn credential op te halen in ons appartement....als elly aanhoudt ga ik hem toch nog halen en sta vervolgens voor een dichte kerk...heb ik me daarvoor de blaren gelopen...met een - ik heb het je nog gezegd- gezicht kijkt elly me nog aan...nu even stil zijn.
Na vertrek is het al bijna klimmen geblazen nog voor we Sarria uit zijn....er hangt mist tussen de heuvels en dat geeft een bijzondere sfeer. De mist zorgt ervoor dat onze brillenglazen wel van melkglas lijken en we moeten dus een beetje over onze monturen heen de weg proberen te volgen...kolampen gaan aan op de knipperstand en de achterlichten ook evenals de lampjes ingebouwd in onze helmen ooit gekocht bij die geweldige supermarkt Lidl (...hoi zoon..; ) het helpt want geen van de achteropkomende heeft ons geraakt....
In paradela komen ons fietsers tegemoet ofwij Nederlanders zijn roept de vrouw van het stel naar ons...jawel...ff kletsen.ze hebben de ruta del plata gefietst en zijn nu onderweg naar uiteindelijk Nederland komen uit Lochem en zijn doorgewinterde vakantiefietsers.leuke ontmoeting. En als tip de herberg van arno en huberta (in le chemin) meegegeven...
We klimmen en dalen en klimmen en dalen heel hard naar portomarin aan het stuwmeer....ik had op mijn dropbox account een foto gezet met het doel in portomarin op dezelfde plek voor de kerk eenzelfde selfie te maken zoals 10 jaar geleden...eenmaal aangekomen slaat de twijfel toe of we wel goed zitten...uiteindelijk in de souvenir shop mijn dropbox foto laten zien...de caissière weet zich te herinneren dat het standbeeld waarvoor we toen poseerden 2 jaar geleden is verwijdert.... nou ja zeg
Na portomarin blijven we maar klimmen clemens sweerman de auteur van de routegids schrijft ; 12 kilometer klimmen waarvan 1 kilometer van 10%...wij voelen het echter als 12 kilometer klimmen waarvan 11 kilometer van 10% en 1 km steil omhoog...
We hebben de indruk tegen het einde van de middag dat we veel meer klimmen dan de afgelopen dagen....uiteindelijk lees ik vanavond in de gids dat clemens dat ook had beschreven...misschien moet ik toch nog wat beter in de routegids kijken voor een traject...
We ploffen even op een terras zon km of 5 voor palas de rei nadat we een heel grootcdeel tussen de voet pelgrims hebben gereden....het is behoorlijk warm geworden en aan de tred van velen is te zien dat dat zo zijn tol eist van de fysieke gesteldheid...het lijken we een stelletje kruisridders die terugkeren van het slagveld.
Ik haal bij de bar 2 canja's en een icetea...we maken onze eigen radlers....zelfs elly is aan het bier in spanje... ( ja er gebeuren wonderen op de camino) ...er komt een stel aangelopen dertigers...hij -sportief slank fit- zij - maatje meer en oogt minder sportief -
Als de zit gaan de sportschoenen uit en ook probeert ze haar sok uit te trekken...restanten van een compeed pleister hechten aan de sok en aan iets dat oogt als een akelige blaar...
Hij haalt een waterijsje voor zichzelf en zij verzorgd haar voet met een nieuwe compeed plakker ( nooit doen) ze verbijt duidelijk de pijn en het ongemak....
Onze blikken kruisen en ik vraag haar in mn beste italiaans ( dat is ze) of het wel met haar gaat... ja het gaat wel...het is zwaar maar ook mooi zegt ze...
Ik probeer haar beetje op te monteren en zeg dat het minder dan 70 km naar Santiago is...bij het opstappen zeg ik nog als troost dat het nog maar 2,5 km is naar palas de rei kijkend op mn gps...hoopvol strompeld ze naar me toe met een stenciltje en zegt dat ze niet naar palas moet maar naar een plaatsje met een x
Dat kan ik niet zo snel vinden....teleurgesteld zegt ze ons gedag kort daarna vind ik het wel het is nog 5 en halve km verder...oeps
Vanavond in melide aangekomen en na de maaltijd terug nasr de albergue...plots oorverdovende knallen van vuurwerk ...en het is niet eens donker....nieuwsgierig gaan kojken waar eea vandaan kwam en we horwn ook geschrtter uit een megafoon..komt bij de kerk vandaan...er is zojuist een dienst gestart en het hele dorp zit in en rondom het kleine kerkje...er liggen voor de kerk stapels kasrsen van wel 150 cm lang en langer met daarop prijskaartje vanaf zon 10 euro....bele zwik van die dingen staan in een soort bijgebouwtje te branden...bijzonder er is vermoedelijk een of andere santa jarig maar we hebben niet kunnen achterhalen welke...
Morgen weer verder - hobbelen - wellicht kunnen we dan zondag aankomen in santiago...tenzij we op de blaren moeten zitten.....
Ik hou een vinger aan de pols. Buen Camino. Joke en Joop
Heb je credential bekeken.