Tobben in Toscane

Na onze rustdag (nou ja...) in florence de volgende dag vanuit pistoia met de fiets daarnaartoe ipv met de trein.... eerst beginnen met ontbijt in de ridderzaal...als de heer des huizes dan de luiken opent hebben we fraai zicht op de koepel van de kathedraal. ..adembenemend. na gezellig klestspraatje vertrokken en eigenlijk zijn we allebei blij dat we weer op de fiets zitten.


We fietsen voornamelijk vlak en tussen de boomkwekerijen door.het is een prachtig gezicht als je de rijen met bloeiende soorten ziet staan.ook nu is het weer erg warm. Een paar jonge jongens die ons achterop rijden hebben het over 40+ en dan bedoelen ze niet de kaas. Jongens rijden van kust naar kust -Pisa - Ravenna 400km in 4 dagen... ook mooi. Opnieuw bewondering als ze horen waat wij vandaan komen Het witte kiezel fietspad kaatst het zonlicht terug en het voelt alsof we dry roasted worden.... via een lang pad (later asfalt) komen we uiteindelijk firenze binnen.deze kerr lopend over de ponte de vecchia. Midden op de brug maken we met de selfie stick ( jaaa angel 1-2&3) een plaatje. Dat duurt even totdat ik weer verschil doorheb tussen wifi en bluetooth.... ;)
We eindigen op een camping hoog boven de stad. Super uitzicht maar plekken zijn knudde (grind) eten pizza in de kantine/terras wijn is net als de campingplekken..
Als we om 2200 afgedraaid van warmte en inspanning proberen te slapen gaat ergens verderop de disco van start. De hele ridel schat ik half slapend halfwakker op tossen de 60 a 120 bps dus droom ik soms van de sportschool ( hoi van Egmond ! ) alle nummers worden aan elkaar geregen door een Italiaanse adhd discjockey die telkens aangeeft wanneer de volgende baseline ingezet zal worden....om een uur of drie is de adhder klaar. Dan neemt moeder natuur het over en volgt een knetterent onweer. Zon tentdoekje is dan opeens nog veel dunner dan je dacht.....
na niet de beste nachtrust tent ingepakt en kort daarna opnieuw fiks onweer. We zitten de bui uit op het terras van de kantine. Om 1000 uur zo goed als droog vertrekken we dan toch. Al na een paar km zijn we uit de drukte. Het is koeler maar het vocht verdampt ol de warme ondergrond waardoor het aanvoelt alsof we door een turkse hamman heenfietsen.ik weet niet of het door de stoom komt maar tegen het middaguur al er opnieuw onweer dreigt en we even vlak voor een flinke zoveelste klim terugrijden naar een dorpje om de bui over te laten trekken. Blijkt tijdens de zondvloed als we even praten met een verzopen motorrijder dat we helemaal verkeerd zitten en niet zon beetje ook. Wat er precies foyt is gegaan... zal het later thuis nog eens uitzoeken maar we zitten zon 15 km uit de koers...

goede raad is duur. Het plenst en lijkt voorlopig niet op te houden.terugrijden betekent zeker 20 km voor de kat zn viool te hebben geklommen en gedaald. Na wat gepuzzel zien we ee shortcut maar of dat ook fietsbaar is kunnen we aan de gps beelden niet goed uitlezen.... we kiezen toch voor de shortcut. En beginnen vrijwel gelijk met een klim van 9%.... we twijfelen...nemen een deel lopend maar mensen... dat is ook niet makkelijk met een fiets met 22kg bagage....
We besluiten tot de volvende bo ht te lopen ca 400 meter verder. De passerende auto's lijken op dat punt over de top te zijn.enfin dat klopte een beetje want ze daalden een meter of wat voordat men dan aan een helling van 11% begon.

Elly krijgt iets verbetens over zich en wedt de helling geheel fietsend te nemen. Ze wordt voorbijgekropen door zon piaggo driewiel knetter karretje met een grote wijnboer achter het stuur. Als hij haar passeert komt uit het kleine raampje een grote eeltige knuist die een fikse duim opsteekt als teken van waardering. Ze heeft het verdient...evenals mijn duim! ( ik arriveerde wat later lopend op de top...ahum..veter zat los he...)

Na veel gedoe toch de route weer kunnen opsnorren maar met veel extra km het weer en het klimmen en dalen is depijp aardig leeg als we in Greve in chianti aankomen. We vinden een fraaie B&B en houden het gezien voor vandaag. Morgen weer een dag....

salute!