respect & bewondering

We beginnen de volgende morgen op het terrasje van de bar tegenover het hotelletje. Daar italiaans ontbijt. Croissantje met koffie.het eerste deel gaat vlak over een streep van een weg. Ook wel weer eens lekker om even wat kilometers te maken...als je tenminste de gaten in het wegdek weet te omzeilen.voor orvieto moeten we dan toch weer even flink klimmen en in de verte zien we de oude stad boven op de tufstenen berg liggen poehh hee hoooog...gelukkig zien we dat er een tandradbaantje naar het historische centrum gaat...fietsen kunnen mee naar boven- jullie ook zie filmpje- boven aangekomen met de fiets aan de hand door stadje sightseeing gedaan prachtige kerk deels in restoratie ( bladgoud) pracht en praal. Op weg daarnaartoe etalage gezien gevuld met teddyberen in uniform....er was geen houden aan. Elly is even wezen vragen of haar beer ook ff bij de jongens in de etalage mocht. Meisje van de winkel ziet de lol er ook van in.... foto's zijn niet toppie vanwege spiegeling in de ruit maar wel leuk. Na de sightseeing tour per fiets met 45 km/ uur naar beneden gesuisd... we zijn door al ons water heen en het valt niet mee wat te scoren omdat zon beetje alles dicht is vanwege een feestdag. Besloten om naar een camping te fietsen op 12 km afstand maar die ligt buiten de route. .. als we een hotelletje passeren zijn we snel om...scheelt ieder geval 24 km...

volgende morgen vertrokken met regen. Bewonderende opmerkingen over fietsen en route- van 3 italiaanse jongens die ook aan een fietstocht bezig zijn...

we moeten al vlot weer flink klimmen in de regen...op een gegeven moment moeten we de keuze maken om wel of niet door Viterbo te gaan. Wel door de stad is volgens de beschrijving minder steil en korter... dat lijkt ons wel wat...dus allee... weer de variant genomen.weg is erg druk en zit vol gaten aan de randen. Dus veel zigzaggen tussen gaten en achteropkomend verkeer.in viterbo zoeken we op de Gps naar een camping. Die vindt ie op 12 km afstand aan lago de vico...wat er niet bijstaat is dat die vrijwel allemaal klimmend zijn...we klimmen van 300 naar ruim 850 meter...we zijn (weer) helemaal versleten als we vervolgens afdalen naar de camping aan het (vulkanische) meer. Het afdalen daarnaartoe met gemengde gevoelens omdat we morgen weer terug over de rand moeten....

ook dringt het besef door dat we slechts nog 65 km van Rome verwijdert zijn en moeten gaan nadenken hoe we de laatste sprong maken. We willen niet op het eind van de dag in Rome aankomen.

opeens lijkt de vakantie/tocht eindig...heel vreemd gevoel.besloten om morgenete fietsen naar lago di braciano een camping op ca 35 km van Rome...we kunnen dan rond middag uur ons finest hour beleven op het st pietersplein...en daarna door met fiets op de trein naar carla?....

We hebben de afgelopen weken veel positieve aandacht gekregen van jullie allemaal, er is bewondering, waardering en respect uitgesproken voor wat wij doen, dat heeft ons gedragen en onze reis lichter gemaakt - het afzien is iets wat we trouwens onszelf hebben aangedaan-
Dat is iets wat heel prettig voelt- waardering en respect krijgen voor wat je doet-
Wij op onze beurt willen ons respect en waardering uitspreken naar alle medewerkers -vrijwilleger & beroepskrachten- van stichting ambulancewens en academisch hospice Demeter voor hun niet aflatende inzet voor allen die dat nodig hebben.
Die waadering kunt -u lezer- tastbaar maken door een paar euro over te maken naar het rekening nummer dat u kunt vinden in het reisverhaal - waarom naar Rome fietsen- Wij vinden het een eer om straks uit naam van monique uw blijken van waardering aan beide stichtingen te mogen overhandigen...

en verder gaan we morgen natuurlijk genieten van de mooie sportieve prestatie en het kroontje op onze fietstocht!