Grind kiezels en grote keien...

In ons verhaal hadden we jullie eergisteren achtergelaten op de camping in murlo. Dankzij maikel en nienke zijn we weer op het goede spoor gezet en vinden we de aansluiting weer op -onze- route via quirica d' orcia. Het is een variant op de hoofdroute. Nienke heeft uitgedokterd dat het vnl dalen zal zijn de eerste 20 km hetgeen ons na voorgaande dag als muziek in de oren klinkt. De route is prachtig en we komen ook vandaag weer geroosterd aan in de prachtige stad Pienza. Na een koel drankje komen we terecht bij een kamerverhuur. Het is een klein kamertje zonder airco maar de prijs is schappelijk. De vehuurmeneer wijst op de plafondventilator... toch nog beetje verkoeling. Als hij vertrekt zet ik hem aan en blijkt dat het ding slechts 1 stand kent...
lekker veel wapper maar het geluid lijkt wel op dat van een apache gevechtshelikopter...
later op zoek naar een restaurantje...we komen op de vestingmuur uit en er ontvouwt zich voor ons een decor als uit een sprookje....een dal van links naar rechts met op de achtergrond een hoge berg...olijfbomen...wat dor uitziende vlakken waar graan is geoogst...cypressen laat zonlicht...we slaken beide diepe wauw en zucht dit is echt een cadeautje.
Aan de rand van de vestingmuur is het restaurant gevestigd van een hotel. Best een beetje chique maar betaalbaar als je niet de hele menukaart besteld zeg maar. We hebben er graag een half uurtje wachten voor over.nou mannen...als je je lief nog eens naar een romantische plek wilt meenemen. ....

later die avond naar bed onder de plafondventilator. ..ik droom dat ik een aantal bergbeklimmers met mijn helikopter van de mont blanc red. (.....)

Volgende morgen rusrig begonnen met koffie en italiaans croissantje. Gps gestart en track gevonden.de track wijst een weggetje aan dat ongeveer loodrecht naar beneden wijst zeg maar zeker 15%.... geaarzeld maar het is toch echt Het pad...we dalen af en vallen nog net niet voorover het stuur...remmen zijn fantastisch ( magura) en we zijn blij met onze aanschaf...het pad veranderd na 300 meter van asfalt in gravel en grind. Dat geeftceen extra dimensie aan het afdalen.
Gelukkig komt aan afdalen ook een eind maar dan doemt een volgende uitdaging op.... een stijging van hetzelfde percentage....elly zegt dat ze gisteten nog wel iets heeft gelezen in het routeboekje over flink stijgen en dalen maar de definitie van flink is hier wel een understatement...

Om kort te gaan... wij hebben elk met ca 20 kg bagage ca. 6 tot 8 km gelopen met de fiets aan de hand.zwoegen van schaduw-naar schaduwplek niet normaal.tegen 1200 waren we uit deze hel bevrijd en de pijp was volledig leeg.... als extra surprise worden we zo nu en dan getrakteerd op een stofbad als een auto van wijnboer of tourist ons passeert op het gortdroge pad.

Paul Benjaminse uitgever van dit routeboekje. ...hier ben jij ( en niet wij) volledig de weg kwijt vwb een FIETStocht naar rome beschrijven...pad is absoluut niet geschikt en voegt ook niets toe... misschien enkel voor voor mountainbikes zonder bagage. We stellen voor dat je als boetedoening 10€ en een koud biertje overmaakt naar onze goede doelen!

Uitgeput vallen we neer op een terras in montepulciano (ja van die lekkere wijnen) we bestellen bier & sinas en mixen dat als koolhydratenbom en dorstlesser. Ook proppen we een broodje naar binnen. Te moe om de stad te bekijken (ca 1300 uur)

als we weer moed hebben verzameld koersen we aan op lago di chuisi waar een camping zou zijn. Ook de route hiernaartoe is slopend....een onverhard grindpad over een afstand van ca 15 km niet breder dan je fietsband . De camping bleek in verval en dus overbruggen we nog een paar km naar chiusi scalo waar we een hotellerje vinden op het piazza dante ( ..) en dat is dan weer wel fijn...